The Norway bubble

Het is soms moeilijk te geloven dat er thuis ook gewoon een wereld is die doorgaat, terwijl wij het hier allemaal helemaal leuk hebben. Het is nu vakantie en het is de eerste keer dat we als groep zo lang zonder elkaar zijn. Mijn ouders zijn intussen langs geweest en dat was een hele leuke, maar aparte ervaring. Het is net alsof het echte leven ineens weer even om de hoek komt kijken, zit je daar dan wel op te wachten? Gelukkig hebben we nog twee maanden om elkaar helemaal zat te worden, ik zou er anders ook maar verdrietig van worden nu.

Zei ik de vorige keer nog dat ik de sneeuw zou gaan missen, mag ‘ie van mij nu wel verdwijnen hoor. Voor de vakantie hadden we onze laatste nachten in de sneeuw (in een tent! Wat een luxe!) en dat was wel genoeg sneeuw voor een tijdje. We spendeerden onze tijd veel in de tent, hadden hele gesprekken in onze slaapzakken en hadden het ook eindelijk eens warm. Iedereen leerde over het belang van zonnebrand (zelfs met ben ik nu nog aan het vervellen..) en hoe te voorkomen dat je in een lawine terecht komt. Er was de mogelijkheid om te ijsvissen, maar dat vraagt een bepaalde toewijding (die bij ons niet zo aanwezig was). En we skieden met een hond, of de hond met ons, onduidelijk. Alles bij elkaar was dit toch de meest relaxte trip die we tot nu toe hebben gehad. Samen met de Noorse studenten hadden we drie EHBO situaties, erg realistisch uitgespeeld door onze studiegenoten. Helaas moesten we aan het eind van onze trip dit nogmaals doen, in een minder gespeelde situatie. Waar we de auto al konden zien, viel Becky zo ongelukkig dat ze met een beenbreuk in het ziekenhuis is beland. Het was een vreemd begin van de vakantie. We werden allemaal goed met onze ogen op de feiten gedrukt, het had ons allemaal kunnen gebeuren. Het maakt dat je je tijd hier nog meer waardeert en we beseffen allemaal heel goed hoeveel geluk we tot nu toe hebben gehad. Becky gaat vandaag naar huis, om daar zo veel mogelijk te herstellen. We hopen allemaal heel hard dat ze nog terug komt voor het eind van de periode, al is het maar omdat we haar humor en taalgebruik niet kunnen missen.

Na deze verwarrende middag, stonden mijn ouders de volgende dag al op de stoep. Dat wist ik natuurlijk wel, maar totdat ik ze zag was het toch een beetje onwerkelijk. Het was super fijn om heel even de regie uit handen te kunnen geven, heel even maar, hè pap. Zoals mijn vader dat zo goed kan had hij een mooie rondreis door een stukje Noorwegen en Zweden geregeld: Strömstad, Oslofjord en twee dagen Oslo. Ik praatte zoveel Nederlands in zo’n korte tijd, het was heel gek. Ik merk dat ik zo’n persoon word die dan zegt ‘oh wat stom, ik kan gewoon niet op het Nederlandse woord komen’ of dat ik de zinnen verkeerd opbouw. Ik beloof je dat ik er echt niks aan kan doen! En als ik terug ben zal ik het snel genoeg weer afleren, hoop ik.

Nu is het alweer bijna tijd voor Londen. Want ‘when in Norway, go to London’, of zo iets. De vluchten waren goedkoop, we hadden tijd en we wilden eindelijk wel weer eens een drukke stad zien. Want hoe leuk Oslo ook is, druk is het absoluut niet. Na twee dagen Londen is het al weer zaterdag en is de vakantie zo goed als voorbij. Het vliegt nu al voorbij, maar of dat nou zo erg is weet ik ook niet. Het worden heel wat verhalen om te delen als iedereen terug is.