En alsof het vakantie is

Mijn telefoon geeft aan dat ik vandaag 241 minuten gelopen heb. Normaal zit ik tussen de 30 en de 60. Ik denk ook niet dat het dus heel gek is dat ik, na een dag lopen in de sneeuw, de hele dag in het Engels praten en dan ook nog anderhalf uur bowlen om tien uur alweer kapot ben. Daar tegenover staat dan wel weer een afgrijselijk mooi uitzicht en een goede introductie van de stad en mijn 10 klasgenoten. Het zijn een heleboel indrukken om te verwerken en het is fijn dat je af en toe ook met sommige mensen in het Nederlands kan praten. Verder gaat het in het Italiaans, Spaans, Fins, Tsjechisch en gebarentaal en soms gaat het ook gewoon niet.

De Noren schakelen net zo makkelijk naar Engels als wij Nederlanders doen en ze willen je maar wat graag helpen. Het ‘alles is duur’ principe gaat niet altijd op, maar als vegetariër kom je er over het algemeen wel beter van af. We hobbelen nu nog een beetje wazig door de supermarkt terwijl we alles heel driftig omrekenen naar Euro’s. Het wordt nog wel een uitdaging om íedere dag voor negen man te koken, maar qua inspiratie zitten we in ieder geval wel goed.

Omdat alles nieuw is, je zoveel tijd hebt en je allerlei talen om je heen hoort, is het net een soort vakantie. We hebben morgen en maandag nog vrij en dan begint het echte leven. Iedere dag school van negen tot vier, met heel wat intensieve vakken er tussen. Tel daarbij de kou en dan zou ik zo wel eens drie maanden lang de hele dag honger kunnen hebben en om tien uur in bed kunnen liggen, geen probleem. Net zoals nu, zodat we morgen als echte Hollanders ‘Wie is de Mol?’ fris en fruitig kunnen terugkijken.